Wat is zelf moord?

‘Mama, ik denk dat ik vannacht iemands leven heb gered’, brengt ze schokkend uit.

Onze dochter van 20 jaar belt me vanochtend in tranen. Ze is op Vlieland waar ze als vrijwilliger werkt op een jongerenkamp. Tijdens een potje voetbal had een meisje van 17 jaar haar per ongeluk geschopt, waarop dat meisje heel hard begint te huilen.

Het is ok, zei mijn dochter, ik heb niet zoveel pijn. Waarom moet je er zo hard om huilen?

Het blijkt een katalysator te zijn voor haar eigen pijn.

Mijn dochter blijft bij haar en creëert kennelijk het vertrouwen waardoor het meisje haar diepste dal deelt: ze wil niet meer leven. Ze had gepland om er die nacht een einde aan te maken. 

De nacht van haar geboortedag.

‘Met een mes, mama, het was echt heel groot, ze heeft het aan me gegeven’

Ik zie hoe het haar heeft geraakt. 

Adem maar meisje, adem maar.

Na een lang gesprek lijkt de donder uit de lucht en brengt ze het meisje naar haar tent. Maar al gauw loopt ze samen met haar vriend, die ze inmiddels heeft geïnformeerd, terug, want ze vertrouwt het niet.

Het meisje is weg.

Ze rennen over de duinen naar het strand, waar ze langs de waterkant staat, klaar om de zee in te lopen.

‘Weet je wat ze zei mam?’

‘Ze zei: ik wil zo graag met de zee mee’

Het breekt m’n hart.

Dat zovelen van ons niet weten wat we werkelijk zijn.

Waardoor ‘moord van het zelf’ gehoopt bereikt te worden met de fysieke dood.

Maar niets is minder waar.

Op afstand heb ik hen vanmiddag begeleid, in energie.

Het is niet aan mij, noch aan niemand anders om dit meisje in dit leven te houden.
Zij kiest en zij weet het beste wat nodig is voor haar eigen evolutie als ziel.

Maar ik heb haar laten zien, wat er is aan de andere kant van de poort. Mijn eigen oma aangeroepen en een oud client, die beide ‘zelf-moord’ hebben getracht te plegen en hun lichaam hebben verlaten.

Dat wat dood wenst te gaan, is nooit het lichaam.
Maar een illusie van het zelf.
 
“You are not a drop in the ocean, you are the entire ocean in a drop" – Rumi
 
Ik hoop dat ze de zee vindt in zichzelf, dit meisje.
Ik hoop het voor iedereen.

Zodat we ons herinneren
Wat we werkelijk zijn

Dan is er geen zelf-moord meer nodig.
Omdat we ons niet langer met het zelf identificeren.

Want we zijn niet de drop,
Maar the ocean.